نماز
شنبه, ۲۰ دی ۱۳۹۳، ۰۳:۳۲ ب.ظ
نزدیک اذان می شویم و تلویزیون روشن است و مقام معظم رهبری در حال دعا کردن هستند. غنچه ی باز انگشت اشاره اش را به سمت تلویزیون دراز کرده و می گوید:"آقا"، سپس رو به من کرده و می گوید:"گوش بدیم"، ساکت می شود که یعنی دارد گوش می دهد. چند لحظه بعد صــــدای اذان که بلند شد، داد می زند:"اذاااااان" و می رود جلوی تلویزیون می نشیند و محو تماشا می شود.
در حال وضو گرفتنم که متوجه می شوم پسر هم ادای من را در می آورد و دستانش را روی ساعدش می کشد و سپس مسح پا را هم انجام می دهد و انگشتانش را روی پاهایش می کشد. به قربانش بروم پسرم را که این همه دلبری می کند و عزیز است. با هم می رویم تا نماز بخوانیم باز داد میزند:"نماز بخونیم". سجاده را بر میدارد و خودش به خودش می گوید:"پَن تُن" و سعی می کند تا آن را پهن کند. سجاده که پهن شد بلند شده و دستانش را تا گوشهایش بالا می آورد و بعد آن را با حالت شل و ولی می اندازد و می گوید:"اَبَّر". پس از تکبیرةالاحرام و قامت بستن نمازش می رود دنبال بازی! تا دوباره نماز یادش آمده و بیاید رکوع و سجود را انجام بدهد و بگوید:"حَمدِه". ذکر قنوتش را هم که معمولاً هنگام بازی و خارج از نماز می خواند:"رَبَّنا آتِنا" و گاهی اوقات "حَسَنَه".
تسبیح دستم است و در حال گفتن تسبیحات حضرت زهرا(س) هستم. تسبیح را از دستانم می کشد و در دستانش می گیرد و خودش ذکر می گوید:"اَبَّر، سِبَّ الله، حمدِالله". چند ذکر می گوید و تسبیح را هم جایی می اندازد و باز می رود دنبال بازیش...
گل پسر صلوات هم می فرستد: "مَمَّد...مَمَّد". آن فاصله ی بین دو مَمَّد را کمی" اِ اِ" میگوید و می کشد که یعنی دارد کلمات دیگر صلوات را ادا می کند. گاهی هم به جای دو "محمد" چند بار می گوید تا صلواتش تکمیلِ تکمیل شود.
چندین روز قبل پسر کلمه ای را بر زبان می آورد که نمیدانستیم منظورش چیست و چه می گوید، می گفت:"هُصَّمَد". چند روزی گذشت و ما همچنان ناکام در فهمیدن معنای این کلمه! تا خودش کمکمان کرد و آن را کامل کرد و آیه ی قبلیش را هم خواند: "اَحَد، هُصَّمَد" . بله! پسر عزیزم سوره ی توحید را می خواند...
در حال وضو گرفتنم که متوجه می شوم پسر هم ادای من را در می آورد و دستانش را روی ساعدش می کشد و سپس مسح پا را هم انجام می دهد و انگشتانش را روی پاهایش می کشد. به قربانش بروم پسرم را که این همه دلبری می کند و عزیز است. با هم می رویم تا نماز بخوانیم باز داد میزند:"نماز بخونیم". سجاده را بر میدارد و خودش به خودش می گوید:"پَن تُن" و سعی می کند تا آن را پهن کند. سجاده که پهن شد بلند شده و دستانش را تا گوشهایش بالا می آورد و بعد آن را با حالت شل و ولی می اندازد و می گوید:"اَبَّر". پس از تکبیرةالاحرام و قامت بستن نمازش می رود دنبال بازی! تا دوباره نماز یادش آمده و بیاید رکوع و سجود را انجام بدهد و بگوید:"حَمدِه". ذکر قنوتش را هم که معمولاً هنگام بازی و خارج از نماز می خواند:"رَبَّنا آتِنا" و گاهی اوقات "حَسَنَه".
تسبیح دستم است و در حال گفتن تسبیحات حضرت زهرا(س) هستم. تسبیح را از دستانم می کشد و در دستانش می گیرد و خودش ذکر می گوید:"اَبَّر، سِبَّ الله، حمدِالله". چند ذکر می گوید و تسبیح را هم جایی می اندازد و باز می رود دنبال بازیش...
گل پسر صلوات هم می فرستد: "مَمَّد...مَمَّد". آن فاصله ی بین دو مَمَّد را کمی" اِ اِ" میگوید و می کشد که یعنی دارد کلمات دیگر صلوات را ادا می کند. گاهی هم به جای دو "محمد" چند بار می گوید تا صلواتش تکمیلِ تکمیل شود.
چندین روز قبل پسر کلمه ای را بر زبان می آورد که نمیدانستیم منظورش چیست و چه می گوید، می گفت:"هُصَّمَد". چند روزی گذشت و ما همچنان ناکام در فهمیدن معنای این کلمه! تا خودش کمکمان کرد و آن را کامل کرد و آیه ی قبلیش را هم خواند: "اَحَد، هُصَّمَد" . بله! پسر عزیزم سوره ی توحید را می خواند...
