اندر احوالات این روزها...
چهارشنبه, ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۳:۱۶ ب.ظ
برای شروع بهتر است کمی از غنچه ی باز بگویم و بگویم که الان در چه مرحله ای است و در این مدت چه پیشرفت هایی داشته است.
او به طور کامل قابلیت ادای کلمات را دارد، حتی "قسطنطنیه" و "کریستف کلمب" را کاملا درست تلفظ می کند. این دو کلمه را مثال زدم، چون نمی دانم چه حکمتی است که هر کس می خواهد پسر و صحبت کردنش را بسنجد اولین کلمه ای که به ذهنش می رسد همین دو کلمه است! من هم این دو کلمه را مثال زدم تا خیال همه را راحت کنم...
اما حرف زدنش برعکس است، به این معنا که از جانب طرف مقابل صحبت می کند. یک مثال می زنم:
من: پسرم، میای کیک بخوری؟
پسر: برو کیک بخور( یعنی محمدمهدی برو کیک بخور)
پسر: من بشینم اینجا( یعنی مامان بشین اینجا)
پسر: این عینک منه (از جانب پدر می گوید، یعنی این عینک باباست)
ما هم به این طرز حرف زدن عادت کردیم و منظورش را متوجه می شویم. بعضی اوقات هم سعی میکنیم تصحیحش کنیم:
پسر: میوه بهت بدم!
من: اگه منظورت اینه که مامان میوه بهت بده باید چی بگی؟
پسر: مامـــــــان! لطفا میوه بده!
من: چــــــــــشم، الان برات میارم عزیــزم.
پارسا نوه ی همسایه ی طبقه ی بالایمان است. وقتی که به خانه ی مادربزرگش می آید سری هم به تراس زده و از آن بالا به دنبال غنچه ی باز می گردد. پسر هم تا صدایش را می شنود می دود داخل حیاط تا او را ببیند. چند روز پیش هم همین اتفاق افتاد و پسر با شنیدن صدای پارسا دوید داخل حیاط، اما پارسا رفته بود. خلاصه کلی ناراحت شد و نق زد. به او گفتم تا پارسا را بلند صدا بزند تا بیاید. او هم با صدای نه چندان بلندی گفت:" پارســـــا لطفا بیا"، بعد هم خودش جواب خودش را داد:"چـــــــــــشم" و بعد هم مشغول بازی با دوچرخه اش شد...
غنچه بازمان از لحاظ جسمی هم ماشالله رشد خوبی داشته، الانش را نمیدانم اما قبل از عید یعنی هنگام تولد سه سالگیش قدش ۱۰۲ و وزنش ۲۵ کیلوگرم بود. رشد کف پایش هم بالاست و سایز پایش روز به روز بالا می رود. الان شماره پایش ۳۳ است. اگر به همین منوال پیش برود احتمالا چند سال دیگر باید سفارش بدهیم کفشهایش را بدوزند چون فکر نکنم کفش سایز پایش را پیدا کنیم!
فعلا همین ها را داشته باشید تا انشالله بقیه را سر فرصت بنویسم...
او به طور کامل قابلیت ادای کلمات را دارد، حتی "قسطنطنیه" و "کریستف کلمب" را کاملا درست تلفظ می کند. این دو کلمه را مثال زدم، چون نمی دانم چه حکمتی است که هر کس می خواهد پسر و صحبت کردنش را بسنجد اولین کلمه ای که به ذهنش می رسد همین دو کلمه است! من هم این دو کلمه را مثال زدم تا خیال همه را راحت کنم...
اما حرف زدنش برعکس است، به این معنا که از جانب طرف مقابل صحبت می کند. یک مثال می زنم:
من: پسرم، میای کیک بخوری؟
پسر: برو کیک بخور( یعنی محمدمهدی برو کیک بخور)
پسر: من بشینم اینجا( یعنی مامان بشین اینجا)
پسر: این عینک منه (از جانب پدر می گوید، یعنی این عینک باباست)
ما هم به این طرز حرف زدن عادت کردیم و منظورش را متوجه می شویم. بعضی اوقات هم سعی میکنیم تصحیحش کنیم:
پسر: میوه بهت بدم!
من: اگه منظورت اینه که مامان میوه بهت بده باید چی بگی؟
پسر: مامـــــــان! لطفا میوه بده!
من: چــــــــــشم، الان برات میارم عزیــزم.
پارسا نوه ی همسایه ی طبقه ی بالایمان است. وقتی که به خانه ی مادربزرگش می آید سری هم به تراس زده و از آن بالا به دنبال غنچه ی باز می گردد. پسر هم تا صدایش را می شنود می دود داخل حیاط تا او را ببیند. چند روز پیش هم همین اتفاق افتاد و پسر با شنیدن صدای پارسا دوید داخل حیاط، اما پارسا رفته بود. خلاصه کلی ناراحت شد و نق زد. به او گفتم تا پارسا را بلند صدا بزند تا بیاید. او هم با صدای نه چندان بلندی گفت:" پارســـــا لطفا بیا"، بعد هم خودش جواب خودش را داد:"چـــــــــــشم" و بعد هم مشغول بازی با دوچرخه اش شد...
غنچه بازمان از لحاظ جسمی هم ماشالله رشد خوبی داشته، الانش را نمیدانم اما قبل از عید یعنی هنگام تولد سه سالگیش قدش ۱۰۲ و وزنش ۲۵ کیلوگرم بود. رشد کف پایش هم بالاست و سایز پایش روز به روز بالا می رود. الان شماره پایش ۳۳ است. اگر به همین منوال پیش برود احتمالا چند سال دیگر باید سفارش بدهیم کفشهایش را بدوزند چون فکر نکنم کفش سایز پایش را پیدا کنیم!
فعلا همین ها را داشته باشید تا انشالله بقیه را سر فرصت بنویسم...
